ປະເພດພື້ນເຮືອນຕົ້ນຕໍ
ຜົນຂອງການສຳລວດພົນລະເມືອງ ແລະ ທີ່ຢູ່ອາໃສໃນ ປີ 2005 ສະແດງໃຫ້ຮູ້ວ່າຄົວເຮືອນໄດ້ນຳໃຊ້ອຸປະກອນຫຼາຍປະເພດເພື່ອເຮັດເປັນພື້ນເຮືອນເປັນຕົ້ນແມ່ນ: ກະໂລ້, ສີມັງ, ໄມ້, ໄມ້ຟາກ, ແລະ ອື່ນໆ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ຄົວເຮືອນທີ່ໃຊ້ໄມ້ເປັນພື້ນເຮືອນແມ່ນມີ 54.8% ຖັດຈາກນັ້ນມາແມ່ນໃຊ້ຊີມັງ ມີ 16.5% ແລະ ໃຊ້ໄມ້ຟາກ ມີ 15.3% ຂອງຄົວເຮືອນສ່ວນບຸກຄົນທັງໝົດ. ເຖິງແມ່ນວ່າບາງຄົວເຮືອນໄດ້ນຳໃຊ້ ກະໂລ້ ຫຼື ອື່ນໆ ກໍ່ຕາມ ແຕ່ອັດຕາການນຳໃຊ້ແມ່ນມີໜ້ອຍຄືຕ່ຳກ່ວາ 8% ແລະ 1.7% ຂອງ ຄົວເຮືອນແມ່ນບໍ່ໄດ້ບອກປະເພດພື້ນເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ແຜນທີ່ນີ້ສະເໜີໃຫ້ເຫັນເຖິງການກະຈາຍໃນການນຳໃຊ້ອຸປະກອນປະເພດຕ່າງໆຂອງຄົວ ເຮືອນທີ່ມີພື້ນເຮືອນໃນທົ່ວປະເທດ. ສະພາບການນຳໃຊ້ໄມ້ເຮັດເປັນພື້ນເຮືອນຂອງຄົວເຮືອນແມ່ນ ມີຫຼາຍໃນທົ່ວປະເທດແຕ່ໂດຍສະເພາະແລ້ວແມ່ນຢູ່ໃນແຂວງໄຊຍະບູລີ, ວຽງຈັນ, ນະຄອນຫລວງ ວຽງຈັນ, ບໍລິຄຳໄຊ, ຄຳມ່ວນ, ສະຫວັນນະເຂດ, ສາລະວັນ ແລະຈຳປາສັກ. ເກືອບທຸກແຂວງທີ່ກ່າວ ມານັ້ນແມ່ນຢູ່ແຄມຝັ່ງແມ່ນ້ຳຂອງເບື້ອງຕາເວັນອອກ ຊຶ່ງສ້າງຄວາມສະດວກໃນການຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງໄມ້ຈາກປ່າມາສູ່ສະຖານທີ່ໆມີການປຸກສ້າງເຖິງແມ່ນວ່າໃນປະຈຸບັນນີ້ຈະມີເສັ້ນທາງໃຫ່ຍ ແລະ ນ້ອຍຫຼາຍສາຍເພື່ອນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການຂົນສົ່ງ. ສຳລັບຄົວເຮືອນທີ່ສ້າງພື້ນເຮືອນດ້ວຍໄມ້ຟາກຈະພົບ ເຫັນຫຼາຍຢູ່ບັນດາແຂວງ ພາກເໜືອທີ່ເປັນເຂດພູສູງຄື: ຫລວງນ້ຳທາ, ບໍ່ແກ້ວ, ອຸດົມໄຊ, ຫລວງພະບາງ, ຫົວພັນ, ໄຊຍະບູລີ ແລະ ຢູ່ພາກຕາເວັນອອກຂອງສະຫວັນນະເຂດ, ສາລະວັນ, ເຊກອງ ແລະ ອັດຕະປື ຊຶ່ງບາງແຂວງເຫຼົ່ານີ້ອາດບໍ່ມີໄມ້ຍ້ອນມີການຖາງປ່າເຮັດການກະສິກຳຫຼາຍໃນເມື່ອກ່ອນ ສະນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ນຳໃຊ້ໄມ້ຟາກມາ ສ້າງເປັນພື້ນເຮືອນ. ສ່ວນອຸປະກອນປະເພດອື່ນໆ ທີ່ນຳມາໃຊ້ເພື່ອສ້າງເປັນພື້ນເຮືອນມີຂ້ອນຂ້າງຫຼາຍແມ່ນຢູ່ແຂວງ ຜົ້ງສາລີ, ຫົວພັນ ແລະ ຊຽງຂວາງ.
ອັດຕາສ່ວນໜ້ອຍຂອງເຮືອນທີ່ຢູ່ໃນເຂດຕົວເມືອງມີພື້ນເຮືອນເປັນຊີມັງໄປພ້ອມໆ ກັບການໃຊ້ກະໂລ້ ຫຼື ບໍ່ໃຊ້. ຫຼາຍກ່ວາເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຄົວເຮືອນທັງໝົດແມ່ນເຮັດພື້ນເຮືອນດ້ວຍໄມ້ ເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີການນຳໃຊ້ໄມ້ຟາກເຮັດພື້ນເຮືອນເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍຊຶ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການນິຍົມຂອງສັງຄົມ ໃນການໃຊ້ໄມ້ ແລະ ໄມ້ຟາກເພື່ອນຳມາເຮັດເປັນພື້ນເຮືອນ. ຄວາມນິຍົມແມ່ນອີງໃສ່ຄວາມສາມາດຊື້ໄດ້ໃນລາຄາຂອງໄມ້ທີ່ຕົກລະດັບຄືລະດັບສອງແລະລະດັບສາມທີ່ບໍ່ເໝາະສົມສົ່ງອອກຂາຍໄດ້ແລະໃນບາງເຂດແມ່ນມີຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງການເຕີບໂຕໄມ້ໄຜ່ຫຼາຍໃນເຂດດິນກະສິກຳ. ອີກດ້ານໜຶ່ງການ ສ້າງພື້ນເຮືອນໃຫ້ແໜ້ນໜາອາດ ສະແດງເຖິງການມີທີ່ພັກອາໄສແບບຖາວອນຊຶ່ງແມ່ນໜຶ່ງໃນປັດໃຈ ຂອງການກຳນົດເຖິງຄວາມຮັ່ງມີ ຫຼື ທຸກຍາກຂອງຄົວເຮືອນຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ.
ແຜນທີ່ນີ້ສະເໜີໃຫ້ເຫັນເຖິງການກະຈາຍໃນການນຳໃຊ້ອຸປະກອນປະເພດຕ່າງໆຂອງຄົວ ເຮືອນທີ່ມີພື້ນເຮືອນໃນທົ່ວປະເທດ. ສະພາບການນຳໃຊ້ໄມ້ເຮັດເປັນພື້ນເຮືອນຂອງຄົວເຮືອນແມ່ນ ມີຫຼາຍໃນທົ່ວປະເທດແຕ່ໂດຍສະເພາະແລ້ວແມ່ນຢູ່ໃນແຂວງໄຊຍະບູລີ, ວຽງຈັນ, ນະຄອນຫລວງ ວຽງຈັນ, ບໍລິຄຳໄຊ, ຄຳມ່ວນ, ສະຫວັນນະເຂດ, ສາລະວັນ ແລະຈຳປາສັກ. ເກືອບທຸກແຂວງທີ່ກ່າວ ມານັ້ນແມ່ນຢູ່ແຄມຝັ່ງແມ່ນ້ຳຂອງເບື້ອງຕາເວັນອອກ ຊຶ່ງສ້າງຄວາມສະດວກໃນການຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງໄມ້ຈາກປ່າມາສູ່ສະຖານທີ່ໆມີການປຸກສ້າງເຖິງແມ່ນວ່າໃນປະຈຸບັນນີ້ຈະມີເສັ້ນທາງໃຫ່ຍ ແລະ ນ້ອຍຫຼາຍສາຍເພື່ອນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການຂົນສົ່ງ. ສຳລັບຄົວເຮືອນທີ່ສ້າງພື້ນເຮືອນດ້ວຍໄມ້ຟາກຈະພົບ ເຫັນຫຼາຍຢູ່ບັນດາແຂວງ ພາກເໜືອທີ່ເປັນເຂດພູສູງຄື: ຫລວງນ້ຳທາ, ບໍ່ແກ້ວ, ອຸດົມໄຊ, ຫລວງພະບາງ, ຫົວພັນ, ໄຊຍະບູລີ ແລະ ຢູ່ພາກຕາເວັນອອກຂອງສະຫວັນນະເຂດ, ສາລະວັນ, ເຊກອງ ແລະ ອັດຕະປື ຊຶ່ງບາງແຂວງເຫຼົ່ານີ້ອາດບໍ່ມີໄມ້ຍ້ອນມີການຖາງປ່າເຮັດການກະສິກຳຫຼາຍໃນເມື່ອກ່ອນ ສະນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ນຳໃຊ້ໄມ້ຟາກມາ ສ້າງເປັນພື້ນເຮືອນ. ສ່ວນອຸປະກອນປະເພດອື່ນໆ ທີ່ນຳມາໃຊ້ເພື່ອສ້າງເປັນພື້ນເຮືອນມີຂ້ອນຂ້າງຫຼາຍແມ່ນຢູ່ແຂວງ ຜົ້ງສາລີ, ຫົວພັນ ແລະ ຊຽງຂວາງ.
ອັດຕາສ່ວນໜ້ອຍຂອງເຮືອນທີ່ຢູ່ໃນເຂດຕົວເມືອງມີພື້ນເຮືອນເປັນຊີມັງໄປພ້ອມໆ ກັບການໃຊ້ກະໂລ້ ຫຼື ບໍ່ໃຊ້. ຫຼາຍກ່ວາເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຄົວເຮືອນທັງໝົດແມ່ນເຮັດພື້ນເຮືອນດ້ວຍໄມ້ ເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີການນຳໃຊ້ໄມ້ຟາກເຮັດພື້ນເຮືອນເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍຊຶ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການນິຍົມຂອງສັງຄົມ ໃນການໃຊ້ໄມ້ ແລະ ໄມ້ຟາກເພື່ອນຳມາເຮັດເປັນພື້ນເຮືອນ. ຄວາມນິຍົມແມ່ນອີງໃສ່ຄວາມສາມາດຊື້ໄດ້ໃນລາຄາຂອງໄມ້ທີ່ຕົກລະດັບຄືລະດັບສອງແລະລະດັບສາມທີ່ບໍ່ເໝາະສົມສົ່ງອອກຂາຍໄດ້ແລະໃນບາງເຂດແມ່ນມີຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງການເຕີບໂຕໄມ້ໄຜ່ຫຼາຍໃນເຂດດິນກະສິກຳ. ອີກດ້ານໜຶ່ງການ ສ້າງພື້ນເຮືອນໃຫ້ແໜ້ນໜາອາດ ສະແດງເຖິງການມີທີ່ພັກອາໄສແບບຖາວອນຊຶ່ງແມ່ນໜຶ່ງໃນປັດໃຈ ຂອງການກຳນົດເຖິງຄວາມຮັ່ງມີ ຫຼື ທຸກຍາກຂອງຄົວເຮືອນຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ.
ຖ້າຫາກທ່ານຕ້ອງການແຜນທີ່ ທີ່ມີ
ຄວາມລະອຽດສູງ, ກະລຸນາດາວໂຫຼດຈາກ PDF