D.6    
 
ອັດຕາສ່ວນທາງເພດຂອງເດັກອາຍຸ 6 ຫາ 15 ປີທີ່ເຂົ້າໂຮງຮຽນ    
 

ແຜນ​ທີ່ D.5 ສະ​ບັບ​ກ່ອນ​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ເຖິງ​ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ​ໃນ​ດ້ານ​ການ​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ຂອງ​ພົນ​ລະ​ເມືອງ ລາວ​ໃນ​ກຸ່ມ ອາ​ຍຸ​ຕ່າງໆ ແລະ ຍັງ​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ເຖິງ​ທາງ​ດ້ານ​ທີ່​ຕັ້ງ​ພູມ​ສັນ​ຖານ​ຂອງ​ພື້ນ​ທີ່​ໃນ​ຂອບ ເຂດ​ທົ່ວ​ປະ​ເທດ .ໃນ​ນັ້ນ​ມີ​ສິ່ງ​ທີ່​ຊີ້​ບອກ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ​ຮູບ​ແບບ​ການ​ແຈກ​ຢາຍ​ຂອງ​ການ ເຂົ້າ​ຮຽນ​ອາດ​ມີ ຄວາມ ກ່ຽວ​ພັນ​ກັບ​ຫຼາຍ​ປັດ​ໄຈ​ເຊັ່ນ​ປັດ​ໄຈ​ທາງ​ດ້ານ​ຊົນ​ເຜົ່າ, ຄວາມ​ທຸກ​ຍາກ ແລະ ດ້ານ​ອື່ນໆ. ເຖິງ​ຢ່າງ ໃດ ກໍ່​ຕາມ, ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ​ສຳ​ຄັນ​ທີ່​ບໍ່​ປະ​ກົດ​ອອກ​ມາ​ໃຫ້​ເຫັນ​ກໍ່​ຄື​ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ​ທີ່​ພົວ​ພັນ​ເຖິງ ບົດ​ບາດ ຍິງ​ຊາຍ​ໃນ​ການ​ເຂົ້າ​ຮຽນ.
ຢູ່​ໃນ​ລະ​ດັບ​ແຫ່ງ​ຊາດ, ໄດ້​ມີ​ຕົວ​ເລກ​ຄວາມ​ດຸ່ນ​ດ່ຽງ​ລະ​ຫວ່າງ​ເດັກ​ຍິງ ແລະ ເດັກ​ຊາຍ​ທັງ​ໝົດ​ໃນ​ເກນ ອາ​ຍຸ 6 ຫາ 9 ປີ ທີ່​ຍັງ​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ຢູ່​ແມ່ນ 66.1% ສຳ​ລັບ​ເພດ​ຍິງ ແລະ 67.1% ສຳ​ລັບ​ເພດ​ຊາຍ. ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ​ໃນ​ການ​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ຂອງ​ເດັກ​ຍິງ ແລະ ຊາຍ​ໃນ​ເກນ​ອາ ຍຸ 10 ຫາ 14 ປີ ນັ້ນ​ແມ່ນ​ມີ ເພີ້ມ​ຂື້ນ​ຄື​ຂອງ​ເດັກ​ຍິງ​ແມ່ນ 77.2% ແລະ ເດັກ​ຊາຍ​ແມ່ນ 85.0% ແລະ ໄວ​ໜູ່ມ​ຍິງ​ຈຳ​ນວນ 33.3% ແລະ ໄວ​ໜູ່ມ​ຊາຍ​ຈຳ​ນວນ 49.8% ຊື່ງ​ຢູ່​ໃນ​ກູ່ມ​ຂອງ​ຊາວ​ໜຸ່ມ​ອາ​ຍຸ15 ຫາ 19 ປີ​ທີ່​ໄດ້​ເຂົ້າ​ໂຮງ​ຮຽນ.
ເມື່ອ​ພວກ​ເຮົາ​ເບິ່ງ​ແຜນ​ທີ່​ສາມ​ສະ​ບັບ, ພວກ​ເຮົາ​ສາ​ມາດ​ຈຳ​ແນກ​ໃຫ້​ເຫັນ​ເຖິງ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ເທື່ອ ລະ​ນ້ອຍ​ຂອງ​ພາບ​ທີ່​ມີ​ສີ​ປະ​ສົມ​ດ້ວຍ​ສີ​ບົວ​ແລະ ສີ​ຂຽວ​ໃນ​ແຜນ​ທີ່​ສະ​ແດງ​ອັດ​ຕາ​ສ່ວນ​ທາງ​ເພດ ຂອງ​ເດັກ​ນ້ອຍ​ໃນ​ເກນ​ອາ​ຍຸ 6 ປີ​ທີ່​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮຽນ ໄປ​ເປັນ​ພາບ​ສີ​ຂຽວ​ເຂັ້ມ​ກວ່າ​ຢ່າງ​ເຫັນ​ໄດ້​ເດັ່ນ​ຊັດ​ໃນ ແຜນ​ທີ່ ຊຶ່ງ ສະ​ແດງ​ບອກ​ເຖິງ​ອັດ​ຕາ​ສ່ວນ​ທາງ​ເພດ​ຂອງ​ກຸ່ມ​ຄົນ​ທີ່​ມີ​ອາ​ຍຸ 15 ປີ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮຽນ, ແລະ ພື້ນ​ທີ່​ສີ​ຂຽວ​ເຂັ້ມ​ໃນ ແຜນ​ທີ່​ສະ​ແດງ​ບອກ​ຈຳ​ນວນ​ໄວ​ໜູ່ມ​ຜູ້​ຊາຍ​ຫຼາຍ​ກວ່າ 200 ຄົນ ຕໍ່​ໄວ​ໜູ່ມ​ແມ່​ຍິງ 100 ຄົນ.  ສິ່ງ​ສຳ​ຄັນ​ຄວນ​ເນັ້ນ​ໃສ່​ຮູບ​ແບບ​ການ​ແຈກ​ຢາຍ​ແບບ​ທົ່ວ​ໄປ​ໃຫ້​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ການ​ເອົາ ໃຈ​ໃສ່ ຕໍ່​ຄ່າ​ໂດດ ດ່ຽວ​ທີ່​ມີ​ຢູ່​ໃນ​ສະ​ເພາະ​ບ້ານ​ໃດ​ໜຶ່ງ ເຊິ່ງ ຄ່າ​ນັ້ນ​ອາດ​ໄດ້​ມາ​ຈາກ​ຕົວ​ຢ່າງ​ທີ່​ມີ ຂະ​ໜາດ​ນ້ອຍ​ເກີນ​ໄປ​ໃນ​ບ້ານ​ທີ່​ມີ​ພົນ​ລະ​ເມືອງ​ໜ້ອຍ ແລະ ດ້ວຍ​ເຫດ​ນັ້ນ ຈຳ​ນວນ​ເດັກ​ຊາຍ ແລະ ເດັກ​ຍິງ​ໃນ​ເກນ ອາ​ຍຸ​ສະ​ເພາະ​ໃດ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ເຂົ້າ​ໂຮງ​ຮຽນ​ຈຶ່ງ​ມີ​ຈຳ​ນວນ​ໜ້ອຍ​ກວ່າ.
ເຖິງ​ຢ່າງ​ໃດ​ກໍ່​ຕາມ, ໂດຍ​ທົ່ວ​ໄປ​ແລ້ວ​ພວກ​ເຮົາ​ສາ​ມາດ​ພົບ​ເຫັນ​ຄວາມ​ດຸ່ນ​ດ່ຽງ​ຂອງ​ອັດ​ຕາ​ສ່ວນ ທາງ​ເພດ​ຢູ່​ໃນ​ສະ​ເພາະ​ພຽງ​ແຕ່​ເຂດ​ທີ່​ມີ​ອັດ​ຕາ​ສ່ວນ​ການ​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ທີ່​ຫຼາຍ​ເທົ່າ​ນັ້ນ. ແຕ່​ໃນ​ທາງ​ກົງ ກັນ​ຂ້າມ​ກັນ​ນັ້ນ, ເມື່ອ​ຈຳ​ນວນ​ເດັກ​ນອ້ຍ​ທີ່​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ແມ່ນ​ມີ​ໜອ້ຍ ສະ​ນັ້ນ​ຈື່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຈຳ​ນວນ​ເດັກນ້ອຍ​ຍິງ​ຂາດ​ໂອ​ກາດ​ໃນ​ການ​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ຫຼາຍ​ເທົ່າ​ນັ້ນ.

ສະ​ຫລຸບ​ລວມ​ແລ້ວ, ອັດ​ຕາ​ສ່ວນ​ທາງ​ເພດ​ສະ​ທ້ອນ​ໃຫ້​ເຫັນ​ເຖິງ​ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ​ດ້ານ​ການ​ເຂົ້າ​ຮຽນ ຫຼາຍ​ຂື້ນ ດັ່ງ​ທີ່​ໄດ້​ສະ​ແດງ​ຢູ່​ໃນ​ແຜນ​ທີ່​ສະ​ບັບ​ກ່ອນ​ນັ້ນ. ຄວາມ​ແຕກ​ຕ່າງ​ໃນ​ການ​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ເຫຼົ່າ​ນີ້ ອາດ​ມີ​ຄວາມ​ກ່ຽວ​ພັນ​ກັບ​ປັດ​ໄຈ​ທາງ​ດ້ານ​ທີ່​ຕັ້ງ, ຊົນ​ເຜົ່າ ແລະ ປັດ​ໄຈ​ອື່ນໆ​ເຊິ່ງ​ສາ​ມາດ​ອະ​ທິ​ບາຍ ໃຫ້​ເຫັນ​ພາບ​ດ້ວຍ​ຄ່າ​ທີ່​ໄດ້​ຈາກ​ຂໍ້​ມູນ​ການ​ສຳ​ຫລວດ​ພົນ​ລະ​ເມືອງ ແລະ ທີ່​ຢູ່​ອາ​ໃສ. ເມື່ອ​ເບິ່ງ​ຕົວ​ເລກ ຂອງ​ພົນ​ລະ​ເມືອງ​ທີ່​ບໍ່​ເຄີຍ​ເຂົ້າ​ໂຮງ​ຮຽນ​ຈັກ​ເທື່ອ​ແລ້ວ, ພວກ​ເຮົາ​ສາ​ມາດ​ເຫັນ​ວ່າ ຕົວ​ເລກ​ຂອງ​ຜູ້​ຊາຍ ອາ​ໄສ​ຢູ່​ໃນ​ນະ​ຄອນ​ຫລວງ​ວຽງ​ຈັນ​ທີ່​ບໍ່​ເຄີຍ​ເຂົ້າ​ໂຮງ​ຮຽນ​ຈັກ​ເທື່ອ​ມີ​ຕ່ຳ​ຫຼາຍ​ຄື 3.3% ຊຶ່ງ​ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່ ຕົວ​ເລກ​ຂອງ​ແມ່​ຍິງ​ໃນ​ແຂວງ​ອຸ​ດົມ​ໄຊ​ບໍ່​ເຄີຍ​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ຈັກ​ເທື່ອ​ແມ່ນ​ມີ​ສູງ​ເຖິງ 48.6%. ຍິ່ງ​ໄປ​ກວ່າ​ນັ້ນ,  ຈະ​ເຫັນ​ວ່າ​ຕົວ​ເລກ​ເດັກ​ນ້ອຍ​ຜູ້​ຊາຍ ແລະ ຜູ້​ໃຫຍ່​ຊາຍ​ໃນ​ຄອບ​ຄົວ​ຊົນ​ເຜົ່າ​ລາວ​ບໍ່​ເຄີຍ​ເຂົ້າ​ຮຽນ ຈັກ​ເທື່ອ​ແມ່ນ​ມີ 7.7% ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ຕົວ​ເລກ​ຂອງ​ເດັກ​ຍິງ​ເຜົ່າ​ໂລ​ໂລ ບໍ່​ເຄີຍ​ເລີ້ມ​ຕົ້ນ​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ໃນ ແລະ ນອກ​ລະ​ບົບ​ການ​ສຶກ​ສາ​ຈັກ​ເທື່ອ​ເລີຍ​ແມ່ນ​ມີ 87.7%.

 

 

 


ຖ້າຫາກທ່ານຕ້ອງການແຜນທີ່ ທີ່ມີ
ຄວາມລະອຽດສູງ, ກະລຸນາດາວໂຫຼດຈາກ PDF