ການເຂົ້າເຖິງເຂດສູນກາງທາງດ້ານກາຍະພາກຖືເປັນປັດໃຈຕັດສິນສຳລັບການພັດທະນາຊົນນະບົດ ຍ້ອນວ່າສູນກາງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ສະໜອງໂອກາດດ້ານຕະຫລາດເທົ່ານັ້ນແຕ່ຫາກຍັງສະໜອງການ ເຂົ້າເຖິງການບໍລິການທົ່ວໄປນຳອີກດ້ວຍເຊັ່ນການຮັກສາສຸຂະພາບ ແລະ ການສຶກສາຊັ້ນສູງເປັນຕົ້ນ. ນອກເໜືອໄປກວ່ານັ້ນ, ພາຍໃຕ້ຂະບວນການແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງ, ຄວາມສະດວກໃນການເຂົ້າເຖິງສູນ ກາງແຂວງມີບົດບາດສຳຄັນເພີ້ມຂື້ນບໍ່ພຽງແຕ່ໃນວິທີທາງທີ່ປະຊາຊົນສາມາດໄປຮອດໄປເຖິງການ ບໍລິການດ້ານການບໍລິຫານ ແລະ ອື່ນໆ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເທົ່ານັ້ນແຕ່ວິທີທາງບໍລິຫານງານຂອງແຂວງກໍ່ຍັງ ສາມາດໄປເຖິງປະຊາຊົນໄດ້ເຊັ່ນດຽວກັນ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງຈຶ່ງມີອິດທິພົນ ຕໍ່ສັງຄົມ, ເສດຖະກິດ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງຊີວິດໃນຊົນນະບົດ.
ຮູບແບບຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ຮັບການພັດທະນະນາຂື້ນເພື່ອສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນດ້ານປະລິມານ ແລະ ວາດພາບໃຫ້ເຫັນລະດັບແຕກຕ່າງຂອງຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງໃນດ້ານເວລາເດີນທາງໄປເຖິງ ພື້ນຖານໂຄງລ່າງສຳຄັນທີ່ຕິດພັນກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມເປັນຕົ້ນວ່າເທດສະ ບານແຂວງ (ແຜນທີ່ A.5), ໃຈກາງເມືອງ (ແຜນທີ່ A.6), ໂຮງຮຽນ (ແຜນທີ່ D.2) ແລະ ສູນຮັກສາ ສຸຂະພາບ (ແຜນທີ່ E.1). ຮູບແບບອັນນີ້ພົວພັນເຖິງປັດໃຈຕ່າງໆ ທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ເວລາຂອງການເດີນທາງຈາກ ສະຖານທີ່ໜຶ່ງໄປຫາສະຖານທີ່ອື່ນອີກ: ປະເພດ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງເສັ້ນທາງ, ເຂດພື້ນທີ່ທີ່ມີການເດີນທາງຕາມທາງຫລຸບໆໂນນໆ, ທາງນ້ຳ, ແລະ ໜ້າດິນຮາບພຽງ. ໂດຍການສົມມຸດ ຖານວ່າມີພາຫານະຂົນສົ່ງທີ່ດີສຸດ, ແລ້ວຈາກນັ້ນກໍ່ມາຄຳນວນເວລາໃຊ້ເດີນທາງ ເປັນນາທີໃນ ທົ່ວປະເທດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມຈະຄິດອອກໃນໃຈໄດ້ວ່າບໍ່ແມ່ນໝົດທຸກຄົນໂດຍສະ ເພາະຜູ້ທຸກຍາກ ຈະເຂົ້າເຖິງພາຫານະຂົນສົ່ງທີ່ດີສຸດທີ່ມີນັ້ນໄດ້ເລື້ອຍໆ ໄປ. ເພາະສະນັ້ນບໍ່ຄວນຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມ ສັບສົນລະຫວ່າງຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງກັບການເຂົ້າເຖິງ.
ເຖິງວ່າໃນທົດສະວັດຜ່ານມາຈະມີການປັບປຸງຢ່າງຫລວງຫຼາຍກໍ່ຕາມແຕ່ຮູບແບບໄລຍະແຈກຢາຍ ຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງຂອງແຂວງສ່ອງແສງໃຫ້ເຫັນພູມີປະເທດທີ່ເປັນຫລຸບເປັນໂນນ ແລະ ພື້ນຖານ ໂຄງລ່າງຖະໜົນຫົນທາງໃນ ສປປ ລາວ ຍັງຢູ່ໃນລະດັບຫຍຸ້ງຍາກ. ຕາຕະລາງ 1 ສະແດງບອກ ອັດຕາສ່ວນຂອງປະເທດກວມເອົາໄລຍະເວລາສະເພາະທີ່ໃຊ້ໃນການເດີນທາງຈາກ ແລະ ໄປເຖິງ ເທດສະບານແຂວງ. ນອກເໜືອໄປກວ່ານັ້ນ ຕາຕະລາງຍັງໃຫ້ເຫັນການຄຳນວນຈຳນວນພົນລະເມືອງ ອາໃສຢູ່ພາຍໃນປະເພດພື້ນທີ່ເຫຼົ່ານີ້.
ພວກເຮົາເຫັນວ່າອັດຕາສ່ວນພົນລະເມືອງອາໃສຢູ່ພາຍໃນເຂດພື້ນທີ່ໆ ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ງ່າຍນັ້ນ ຂ້ອນຂ້າງມີສູງຫຼາຍ. ເກືອບເຄິ່ງໜຶ່ງ (47%) ຂອງພົນລະເມືອງລາວອາໃສຢູ່ໃນເຂດນັ້ນພຽງແຕ່ 7.8% ຂອງ ພື້ນທີ່ປະເທດທີ່ໃກ້ກັບເທດສະບານແຂວງໂດຍໃຊ້ເວລາບໍ່ເກີນໜຶ່ງຊົ່ວໂມງເພື່ອໄປເຖິງເທດສະບານ ແຂວງ. ອີກດ້ານໜື່ງ, ມີພື້ນທີ່ພຽງແຕ່ 56% ຂອງປະເທດເທົ່ານັ້ນທີ່ໃຊ້ເວລາເດີນທາງໄປເຖິງເທດ ສະບານແຂວງພາຍໃນ ຫຼື ຕ່ຳກວ່າ 5 ຊົ່ວໂມງ. ພື້ນທີ່ຫ່າງໄກສອກຫລີກເຫຼົ່ານີ້ອາດມີພົນລະເມືອງ ອາໃສຢູ່ໜ້ອຍດຽວ (ເບິ່ງແຜນທີ່ B.1 ແລະ B.2) ແຕ່ກໍ່ຍັງເປັນທີ່ຢູ່ອາໃສຂອງຈຳນວນພົນເຖິງ 12% ຂອງພົນລະເມືອງລາວທັງໝົດ. ເພາະສະນັ້ນ, ການເຂົ້າເຖິງ ຈາກເທດສະບານແຂວງໄປຫາ ການບໍລິການດ້ານການບໍລິຫານຂອງລັດຖະບານ ສຳລັບກຸ່ມປະຊາຊົນເຫຼົ່ານີ້ຂ້ອນຂ້າງຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ມີອັນຕະລາຍ ໂດຍທີ່ວ່າກຸ່ມປະຊາຊົນເຫຼົ່ານີ້ຂ້ອນຂ້າງຈະຖືກປະປ່ອຍໃຫ້ຢູ່ໃນຄວາມທຸກ ຍາກຫຼາຍ ຂື້ນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ພົນລະເມືອງເຫຼົ່ານີ້ອາດຈະເປັນກຸ່ມທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກສອກຫລີກເກີນກວ່ານະໂຍບາຍ ແລະ ໂອກາດຕະຫລາດຈະໄປເຖິງພວກເຂົາໄດ້.
ຮູບແບບຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ຮັບການພັດທະນະນາຂື້ນເພື່ອສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນດ້ານປະລິມານ ແລະ ວາດພາບໃຫ້ເຫັນລະດັບແຕກຕ່າງຂອງຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງໃນດ້ານເວລາເດີນທາງໄປເຖິງ ພື້ນຖານໂຄງລ່າງສຳຄັນທີ່ຕິດພັນກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມເປັນຕົ້ນວ່າເທດສະ ບານແຂວງ (ແຜນທີ່ A.5), ໃຈກາງເມືອງ (ແຜນທີ່ A.6), ໂຮງຮຽນ (ແຜນທີ່ D.2) ແລະ ສູນຮັກສາ ສຸຂະພາບ (ແຜນທີ່ E.1). ຮູບແບບອັນນີ້ພົວພັນເຖິງປັດໃຈຕ່າງໆ ທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ເວລາຂອງການເດີນທາງຈາກ ສະຖານທີ່ໜຶ່ງໄປຫາສະຖານທີ່ອື່ນອີກ: ປະເພດ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງເສັ້ນທາງ, ເຂດພື້ນທີ່ທີ່ມີການເດີນທາງຕາມທາງຫລຸບໆໂນນໆ, ທາງນ້ຳ, ແລະ ໜ້າດິນຮາບພຽງ. ໂດຍການສົມມຸດ ຖານວ່າມີພາຫານະຂົນສົ່ງທີ່ດີສຸດ, ແລ້ວຈາກນັ້ນກໍ່ມາຄຳນວນເວລາໃຊ້ເດີນທາງ ເປັນນາທີໃນ ທົ່ວປະເທດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມຈະຄິດອອກໃນໃຈໄດ້ວ່າບໍ່ແມ່ນໝົດທຸກຄົນໂດຍສະ ເພາະຜູ້ທຸກຍາກ ຈະເຂົ້າເຖິງພາຫານະຂົນສົ່ງທີ່ດີສຸດທີ່ມີນັ້ນໄດ້ເລື້ອຍໆ ໄປ. ເພາະສະນັ້ນບໍ່ຄວນຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມ ສັບສົນລະຫວ່າງຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງກັບການເຂົ້າເຖິງ.
ເຖິງວ່າໃນທົດສະວັດຜ່ານມາຈະມີການປັບປຸງຢ່າງຫລວງຫຼາຍກໍ່ຕາມແຕ່ຮູບແບບໄລຍະແຈກຢາຍ ຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງຂອງແຂວງສ່ອງແສງໃຫ້ເຫັນພູມີປະເທດທີ່ເປັນຫລຸບເປັນໂນນ ແລະ ພື້ນຖານ ໂຄງລ່າງຖະໜົນຫົນທາງໃນ ສປປ ລາວ ຍັງຢູ່ໃນລະດັບຫຍຸ້ງຍາກ. ຕາຕະລາງ 1 ສະແດງບອກ ອັດຕາສ່ວນຂອງປະເທດກວມເອົາໄລຍະເວລາສະເພາະທີ່ໃຊ້ໃນການເດີນທາງຈາກ ແລະ ໄປເຖິງ ເທດສະບານແຂວງ. ນອກເໜືອໄປກວ່ານັ້ນ ຕາຕະລາງຍັງໃຫ້ເຫັນການຄຳນວນຈຳນວນພົນລະເມືອງ ອາໃສຢູ່ພາຍໃນປະເພດພື້ນທີ່ເຫຼົ່ານີ້.
ພວກເຮົາເຫັນວ່າອັດຕາສ່ວນພົນລະເມືອງອາໃສຢູ່ພາຍໃນເຂດພື້ນທີ່ໆ ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ງ່າຍນັ້ນ ຂ້ອນຂ້າງມີສູງຫຼາຍ. ເກືອບເຄິ່ງໜຶ່ງ (47%) ຂອງພົນລະເມືອງລາວອາໃສຢູ່ໃນເຂດນັ້ນພຽງແຕ່ 7.8% ຂອງ ພື້ນທີ່ປະເທດທີ່ໃກ້ກັບເທດສະບານແຂວງໂດຍໃຊ້ເວລາບໍ່ເກີນໜຶ່ງຊົ່ວໂມງເພື່ອໄປເຖິງເທດສະບານ ແຂວງ. ອີກດ້ານໜື່ງ, ມີພື້ນທີ່ພຽງແຕ່ 56% ຂອງປະເທດເທົ່ານັ້ນທີ່ໃຊ້ເວລາເດີນທາງໄປເຖິງເທດ ສະບານແຂວງພາຍໃນ ຫຼື ຕ່ຳກວ່າ 5 ຊົ່ວໂມງ. ພື້ນທີ່ຫ່າງໄກສອກຫລີກເຫຼົ່ານີ້ອາດມີພົນລະເມືອງ ອາໃສຢູ່ໜ້ອຍດຽວ (ເບິ່ງແຜນທີ່ B.1 ແລະ B.2) ແຕ່ກໍ່ຍັງເປັນທີ່ຢູ່ອາໃສຂອງຈຳນວນພົນເຖິງ 12% ຂອງພົນລະເມືອງລາວທັງໝົດ. ເພາະສະນັ້ນ, ການເຂົ້າເຖິງ ຈາກເທດສະບານແຂວງໄປຫາ ການບໍລິການດ້ານການບໍລິຫານຂອງລັດຖະບານ ສຳລັບກຸ່ມປະຊາຊົນເຫຼົ່ານີ້ຂ້ອນຂ້າງຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ມີອັນຕະລາຍ ໂດຍທີ່ວ່າກຸ່ມປະຊາຊົນເຫຼົ່ານີ້ຂ້ອນຂ້າງຈະຖືກປະປ່ອຍໃຫ້ຢູ່ໃນຄວາມທຸກ ຍາກຫຼາຍ ຂື້ນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ພົນລະເມືອງເຫຼົ່ານີ້ອາດຈະເປັນກຸ່ມທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກສອກຫລີກເກີນກວ່ານະໂຍບາຍ ແລະ ໂອກາດຕະຫລາດຈະໄປເຖິງພວກເຂົາໄດ້.
ເວລາໃຊ້ ເດີນທາງ |
ອັດຕາສ່ວນ ເນື້ອທີ່ດິນ |
ອັດຕາສ່ວນ ພົນລະເມືອງ |
ອັດຕາສະສົມ ຂອງເນື້ອທີ່ດິນ |
ອັດຕາສະສົມ ພົນລະເມືອງ |
0.5 ຊມ |
2.3 |
29.8 |
2.3 |
2.3 |
1 ຊມ |
5.5 |
17.2 |
7.8 |
47.0 |
1.5 ຊມ |
6.5 |
12.7 |
14.3 |
59.7 |
2 ຊມ |
6.6 |
8.0 |
20.9 |
67.7 |
2.5 ຊມ |
6.4 |
5.6 |
27.3 |
73.3 |
3 ຊມ |
6.4 |
4.5 |
33.7 |
77.8 |
3.5 ຊມ |
6.2 |
3.5 |
39.9 |
81.3 |
4 ຊມ |
5.8 |
2.9 |
45.6 |
84.2 |
5 ຊມ |
10.3 |
3.8 |
56.0 |
88.0 |
6 ຊມ |
8.8 |
3.5 |
64.8 |
91.6 |
7 ຊມ |
7.5 |
2.4 |
72.3 |
93.9 |
9 ຊມ |
10.9 |
3.1 |
83.2 |
97.0 |
11 ຊມ |
6.4 |
1.3 |
89.6 |
98.3 |
>11 ຊມ |
10.4 |
1.7 |
100.0 |
100.0 |
ຕາຕະລາງ 1: |
||||
ຖ້າຫາກທ່ານຕ້ອງການແຜນທີ່ ທີ່ມີ
ຄວາມລະອຽດສູງ, ກະລຸນາດາວໂຫຼດຈາກPDF