ແຜນທີ່ສະບັບນີ້ສະແດງຜົນຂອງການຂື້ນບັນຊີການປົກຄຸມພື້ນທີ່ດິນ ແລະ ພື້ນທີ່ປ່າປົກຄຸມທີ່ໄດ້
ປະຕິບັດໂດຍກົມປ່າໄມ້ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແລະ ໄດ້ຈັດພິມໃນປີ 2005 (GOL, 2005 (a)). ການຂື້ນບັນຊີໄດ້ກວມເອົາສະພາບການໃນປີ 2002 ແລະ ລວມເອົາການຕີຄວາມໝາຍຈຸດພາບຖ່າຍ ທາງດາວທຽມທີ່ມີຂະໜາດມາດຕາວັດ 1:50 000 ແລະ 1:100 000, ການເຮັດແຜນທີ່ການ ນຳໃຊ້ດິນ ແລະ ປ່າໄມ້, ແລະ ການພິສູດຫລັກຖານທາງພາກສະໜາມ.
ຜົນໄດ້ຮັບສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າໃນປີ 2002 ມີ 41.5% ຂອງເນື້ອທີ່ທັງໝົດຂອງປະເທດ (ຫຼື 9.8 ລ້ານເຮັກ ຕາໃນນັ້ນລວມທັງເນື້ອທີ່ສວນປູກໄມ້) ເປັນເນື້ອທີ່ປ່າປົກຄຸມ. ການປົກຄຸມເນື້ອທີ່ດິນອື່ນໆ ລວມມີ: ເນື້ອ ທີ່ໄຮ່ (2.2%), ເນື້ອທີ່ກະສິກຳຖາວອນ (5%), ເນື້ອທີ່ທົ່ງຫຍ້າ (2.4%) ແລະ ເນື້ອທີ່ຕົວເມືອງ (0.6%). 42% ຂອງເນື້ອທີ່ດິນໄດ້ຈັດເປັນປະເພດ ‘ປ່າໄມ້ເປີດ’ ຊຶ່ງ ປະ ກອບດ້ວຍເນື້ອທີ່ປ່າໃນ ເມື່ອກ່ອນແຕ່ ດຽວນີ້ມີສະພາບຄວາມໜາແໜ້ນຕ່ຳທີ່ສຸດຍ້ອນການຕັດໄມ້, ການປູກຝັງເລື່ອນລອຍ ຫຼື ການບຸກ ລຸກອື່ນໆ.
ແຜນທີ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຮູບແບບໄລຍະການແຈກຢາຍ. ເມື່ອເຄື່ອນຈາກເໜືອໄປສູ່ໃຕ້ພວກເຮົາເຫັນ ຂະໜາດຂອງເນື້ອທີ່ກະສິກຳຖາວອນ ແລະ ປ່າໄມ້ເພີ້ມຂຶ້ນ, ແຕ່ວ່າໃນເຂດເໜືອ ຈະເຫັນໄດ້ຈະແຈ້ງ ວ່າມີພື້ນທີ່ກະສິກຳແບບເລື່ອນລອຍຫຼາຍກວ່າ ຊຶ່ງລວມມີໄຮ່ ແລະ ທີ່ດິນເຮື້ອຊຶ່ງໄດ້ຈັດເປັນປະເພດ ‘ປ່າເປີດ’ ຫຼື ‘ເນື້ອທີ່ດິນເຮື້ອ’. ຜົນຂອງການຂື້ນບັນຊີປ່າໄມ້ມັນໄດ້ຊ່ວຍຕໍ່ການສັງເກດນີ້: ໃນພາກເໜືອ, ປ່າໄມ້ໜາແໜ້ນກວມເອົາເນື້ອທີ່ 27.9%, ຊຶ່ງໃນຂະນະທີ່ເຂດພາກກາງເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ໜາແໜ້ນມີ 46.1% ແລະ ເຂດພາກ ໃຕ້ແມ່ນມີເຖິງ 56.5%.
ການກະສິກຳຖາວອນສະແດງໃຫ້ເຫັນຮູບແບບທີ່ວ່າໃນດ້ານໜຶ່ງນັ້ນແມ່ນເປັນໄປຕາມທ່າແຮງດ້ານ ນິເວດ ແລະ ພູມສັນຖານຂອງທົ່ງພຽງເລາະລຽບຕາມແມ່ນ້ຳຂອງ ແລະ ອີກດ້ານໜຶ່ງຈະເຫັນວ່າການ ເພີ້ມຂື້ນຂອງການກະສິກຳຖາວອນແມ່ນເປັນໄປຕາມລະດັບຂັ້ນຂອງຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງຕົວເມືອງ ແລະ ເຂດພົນລະເມືອງອາໃສຢູ່ຫຼາຍກວ່າໄດ້. ການປຽບທຽບຄວາມຫລາກຫຼາຍຂອງລະບົບກະສິກຳ ກັບແຜນທີ່ໆ ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມຫລາກຫຼາຍທາງດ້ານຊົນເຜົ່າຢູ່ໃນພາກ F ກໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈ ຄືກັນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ການປົກຄຸມພື້ນທີ່ດິນໃນແຂວງຫົວພັນເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈຫຼາຍ. ທັງນີ້ ແລະ ທັງນັ້ນເຫັນວ່າອັດຕາສ່ວນປ່າໄມ້ປົກຄຸມລວມທັງອັດຕາສ່ວນເນື້ອທີ່ກະສິກຳຖາວອນຂ້ອນ ຂ້າງມີສູງ ຫຼາຍ. ດັ່ງທີ່ໄດ້ອະທິບາຍໃນແຜນທີ່ G.7 ແລະ G.8 ບາງທີນະໂຍບາຍຂອງແຂວງໃນ ດ້ານການເຂົ້າເຖິງ ດິນອາດມີອິດທິພົນຕໍ່ການປົກຄຸມໜ້າດິນໃນປະຈຸບັນສູງ. ສຸດທ້າຍ, ເນື້ອທີ່ກະສິກຳຖາວອນທີ່ພົ້ນເດັ່ນ ອຸດົມສົມບູນດ້ວຍດິນຝຸ່ນພູເຂົາໄຟໃນເຂດພູພຽງບໍລິເວນ, ໃນພາກໃຕ້ກໍ່ຍັງເປັນເຂດ ທີ່ໂດ່ງດັງໃນດ້ານ ຄຸນຄ່າ.
ແຜນທີ່ຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຂດອານຸລັກຊີວະນາໆ ພັນແຫ່ງຊາດ ຊຶ່ງໃນນັ້ນ 6 ແຫ່ງຢູ່ພາກເໜືອ, 8 ແຫ່ງຢູ່ພາກກາງ ແລະ 6 ແຫ່ງຢູ່ພາກໃຕ້. ຍ້ອນວ່າສ່ວນໃຫຍ່ເຂດເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ໄກສອກຫລີກຈຸດເລັ່ງກໍ່ ແມ່ນແນ່ໃສ່ການອະນຸລັກປ່າໄມ້ປົກປ້ອງເປັນຕົ້ນຕໍ.
ປະຕິບັດໂດຍກົມປ່າໄມ້ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ແລະ ໄດ້ຈັດພິມໃນປີ 2005 (GOL, 2005 (a)). ການຂື້ນບັນຊີໄດ້ກວມເອົາສະພາບການໃນປີ 2002 ແລະ ລວມເອົາການຕີຄວາມໝາຍຈຸດພາບຖ່າຍ ທາງດາວທຽມທີ່ມີຂະໜາດມາດຕາວັດ 1:50 000 ແລະ 1:100 000, ການເຮັດແຜນທີ່ການ ນຳໃຊ້ດິນ ແລະ ປ່າໄມ້, ແລະ ການພິສູດຫລັກຖານທາງພາກສະໜາມ.
ຜົນໄດ້ຮັບສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າໃນປີ 2002 ມີ 41.5% ຂອງເນື້ອທີ່ທັງໝົດຂອງປະເທດ (ຫຼື 9.8 ລ້ານເຮັກ ຕາໃນນັ້ນລວມທັງເນື້ອທີ່ສວນປູກໄມ້) ເປັນເນື້ອທີ່ປ່າປົກຄຸມ. ການປົກຄຸມເນື້ອທີ່ດິນອື່ນໆ ລວມມີ: ເນື້ອ ທີ່ໄຮ່ (2.2%), ເນື້ອທີ່ກະສິກຳຖາວອນ (5%), ເນື້ອທີ່ທົ່ງຫຍ້າ (2.4%) ແລະ ເນື້ອທີ່ຕົວເມືອງ (0.6%). 42% ຂອງເນື້ອທີ່ດິນໄດ້ຈັດເປັນປະເພດ ‘ປ່າໄມ້ເປີດ’ ຊຶ່ງ ປະ ກອບດ້ວຍເນື້ອທີ່ປ່າໃນ ເມື່ອກ່ອນແຕ່ ດຽວນີ້ມີສະພາບຄວາມໜາແໜ້ນຕ່ຳທີ່ສຸດຍ້ອນການຕັດໄມ້, ການປູກຝັງເລື່ອນລອຍ ຫຼື ການບຸກ ລຸກອື່ນໆ.
ແຜນທີ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຮູບແບບໄລຍະການແຈກຢາຍ. ເມື່ອເຄື່ອນຈາກເໜືອໄປສູ່ໃຕ້ພວກເຮົາເຫັນ ຂະໜາດຂອງເນື້ອທີ່ກະສິກຳຖາວອນ ແລະ ປ່າໄມ້ເພີ້ມຂຶ້ນ, ແຕ່ວ່າໃນເຂດເໜືອ ຈະເຫັນໄດ້ຈະແຈ້ງ ວ່າມີພື້ນທີ່ກະສິກຳແບບເລື່ອນລອຍຫຼາຍກວ່າ ຊຶ່ງລວມມີໄຮ່ ແລະ ທີ່ດິນເຮື້ອຊຶ່ງໄດ້ຈັດເປັນປະເພດ ‘ປ່າເປີດ’ ຫຼື ‘ເນື້ອທີ່ດິນເຮື້ອ’. ຜົນຂອງການຂື້ນບັນຊີປ່າໄມ້ມັນໄດ້ຊ່ວຍຕໍ່ການສັງເກດນີ້: ໃນພາກເໜືອ, ປ່າໄມ້ໜາແໜ້ນກວມເອົາເນື້ອທີ່ 27.9%, ຊຶ່ງໃນຂະນະທີ່ເຂດພາກກາງເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ໜາແໜ້ນມີ 46.1% ແລະ ເຂດພາກ ໃຕ້ແມ່ນມີເຖິງ 56.5%.
ການກະສິກຳຖາວອນສະແດງໃຫ້ເຫັນຮູບແບບທີ່ວ່າໃນດ້ານໜຶ່ງນັ້ນແມ່ນເປັນໄປຕາມທ່າແຮງດ້ານ ນິເວດ ແລະ ພູມສັນຖານຂອງທົ່ງພຽງເລາະລຽບຕາມແມ່ນ້ຳຂອງ ແລະ ອີກດ້ານໜຶ່ງຈະເຫັນວ່າການ ເພີ້ມຂື້ນຂອງການກະສິກຳຖາວອນແມ່ນເປັນໄປຕາມລະດັບຂັ້ນຂອງຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງຕົວເມືອງ ແລະ ເຂດພົນລະເມືອງອາໃສຢູ່ຫຼາຍກວ່າໄດ້. ການປຽບທຽບຄວາມຫລາກຫຼາຍຂອງລະບົບກະສິກຳ ກັບແຜນທີ່ໆ ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມຫລາກຫຼາຍທາງດ້ານຊົນເຜົ່າຢູ່ໃນພາກ F ກໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈ ຄືກັນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ການປົກຄຸມພື້ນທີ່ດິນໃນແຂວງຫົວພັນເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈຫຼາຍ. ທັງນີ້ ແລະ ທັງນັ້ນເຫັນວ່າອັດຕາສ່ວນປ່າໄມ້ປົກຄຸມລວມທັງອັດຕາສ່ວນເນື້ອທີ່ກະສິກຳຖາວອນຂ້ອນ ຂ້າງມີສູງ ຫຼາຍ. ດັ່ງທີ່ໄດ້ອະທິບາຍໃນແຜນທີ່ G.7 ແລະ G.8 ບາງທີນະໂຍບາຍຂອງແຂວງໃນ ດ້ານການເຂົ້າເຖິງ ດິນອາດມີອິດທິພົນຕໍ່ການປົກຄຸມໜ້າດິນໃນປະຈຸບັນສູງ. ສຸດທ້າຍ, ເນື້ອທີ່ກະສິກຳຖາວອນທີ່ພົ້ນເດັ່ນ ອຸດົມສົມບູນດ້ວຍດິນຝຸ່ນພູເຂົາໄຟໃນເຂດພູພຽງບໍລິເວນ, ໃນພາກໃຕ້ກໍ່ຍັງເປັນເຂດ ທີ່ໂດ່ງດັງໃນດ້ານ ຄຸນຄ່າ.
ແຜນທີ່ຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຂດອານຸລັກຊີວະນາໆ ພັນແຫ່ງຊາດ ຊຶ່ງໃນນັ້ນ 6 ແຫ່ງຢູ່ພາກເໜືອ, 8 ແຫ່ງຢູ່ພາກກາງ ແລະ 6 ແຫ່ງຢູ່ພາກໃຕ້. ຍ້ອນວ່າສ່ວນໃຫຍ່ເຂດເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ໄກສອກຫລີກຈຸດເລັ່ງກໍ່ ແມ່ນແນ່ໃສ່ການອະນຸລັກປ່າໄມ້ປົກປ້ອງເປັນຕົ້ນຕໍ.
ຖ້າຫາກທ່ານຕ້ອງການແຜນທີ່ ທີ່ມີ
ຄວາມລະອຽດສູງ, ກະລຸນາດາວໂຫຼດຈາກ PDF