ແຜນທີ່ສະບັບນີ້ສະແດງສະພາບລະດັບໜ້າດິນ ແລະ ການຂົນສົ່ງຂອງ ສປປ ລາວໃນປີ 2007. ພື້ນທີ່ສີນ້ຳຕານໃນທິດເໜືອສະແດງເຖິງເຂດພື້ນ ທີ່ພູເຫຼົ່ານີ້ ໃນຂະນະທີ່ເຂດພື້ນທີ່ສີຂຽວທີ່ເຫລືອນັ້ນສະແດງບອກເຖິງເຂດນ້ຳຖ້ວມລຸ່ມແມ່ນ້ຳຂອງ ແລະ ຮ່ອມລຳ ນ້ຳອື່ນໆ ໄຫລລົງສູ່ພາກໃຕ້. ຍ້ອນວ່າ ສປປ ລາວ ເປັນປະເທດນ້ອຍ ແລະ ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດຈອດກັບ ທະເລ, ການຂົນສົ່ງ ແລະ ການຄົມມະນາຄົມເປັນບັນຫາທ້າທາຍທີ່ສຳຄັນຕໍ່ການ ພັດທະນາ.
ເຂດພາກເໜືອສ່ວນໃຫຍ່ມີພູສູງຫຼາຍ. ພູເບ້ຍແມ່ນພູທີ່ສູງທີ່ສຸດໂດຍມີລະດັບຄວາມສູງເຖິງ 2,818 ແມັດເໜືອໜ້ານ້ຳທະເລໃນຂະນະທີ່ລະດັບຄວາມສູງສະເລັ່ຍໃນເຂດນີ້ແມ່ນມີປະມານ 1,500 ແມັດ. ພູຫລວງ (ສາຍພູອານາມ) ຍາວຢຽດຈາກພູພຽງພວນໄປຕາມຊາຍແດນຫວຽດນາມ ລົງໄປສູ່ຊາຍແດນ ປະເທດກຳປູເຈຍ. ໃນດ້ານເໜືອຂອງພາກກາງຂອງປະເທດມີພູພຽງຊຽງຂວາງ ຫຼື ທົ່ງໄຫຫີນທີ່ເປັນ ທົ່ງຫຍ້າກວ້າງຂວາງຫຼາຍກວ່າຈະເປັນທົ່ງພຽງແທ້ຈິງ. ຖ້ຳ ແລະ ຫີນປູນທີ່ເຊາະເຈື່ອນຈາກຍອດພູແມ່ນ ພົບເຫັນຢູ່ໃນຈຸດສູນກາງຂອງແຂວງບໍລິຄຳໄຊ ແລະ ຄຳມ່ວນໃນຂະນະທີ່ພູພຽງບໍລິເວນຢູ່ພາກໃຕ້ມີ ລະດັບຄວາມສູງປະມານ 1,100 ແມັດເໜືອໜ້ານ້ຳທະເລແມ່ນປົກຄຸມໄປດ້ວຍພື້ນທີ່ເປັນປ່າ ແລະ ດິນຝຸ່ນເໝາະແກ່ການເຮັດກະເສດສຸມ.
ພື້ນທີ່ທົ່ງພຽງອັນກວ້າງໃຫຍ່ໄພສານແຫ່ງດຽວຍາວຢຽດຕາມແຄມແມ່ນ້ຳຂອງດ້ານຕາເວັນອອກມີ ຄວາມຍາວເຖິງ 1,835 ກິໂລແມັດ ໄຫລຜ່ານປະເທດແຕ່ເໜືອເຖິງໃຕ້ເປັນພື້ນທີ່ໆ ມີການປ່ຽນແປງ ສຳຄັນໃນດ້ານທິດທາງ. ສາຂາແມ່ນ້ຳຂອງໂດຍທົ່ວໄປແມ່ນໄຫລຈາກທິດຕາເວັນອອກສ່ຽງເໜືອໄປ ຫາທິດຕາເວັນຕົກສ່ຽງໃຕ້ໃນຂະນະທີ່ນ້ຳມ້າແມ່ນໄຫລໄປໃນທາງທິດກົງກັນຂ້າມຂອງທິດຕາເວັນຕົກ ສ່ຽງເໜືອໄປຫາທິດຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້. ເສັ້ນທາງນ້ຳທີ່ສາມາດເດີນເຮືອໃນແມ່ນ້ຳຂອງ ແລະ ສາຂາ ແມ່ນ້ຳຂອງໄດ້ໃນຂັ້ນພື້ນຖານແມ່ນມີຄວາມຍາວປະມານ 4,587 ກິໂລແມັດ, ແຕ່ວ່າຄວາມແຕກຕ່າງ ຂອງລະດັບໜ້າດິນລະຫວ່າງທົ່ງຮາບລຽບຕາມແລວແມ່ນ້ຳຂອງເຮັດໃຫ້ການເດີນເຮືອມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ. ແກ້ງເຂັມມະລາດຢູ່ພາກໃຕ້ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ ລວມທັງຄອນພະເພັງ ຢູ່ແຂວງຈຳປາສັກ ເຮັດໃຫ້ມີຂໍ້ຈຳກັດຫລາຍໃນການຂົນສົ່ງ.
ເຖິງແມ່ນວ່າລະບົບການຂົນສົ່ງ ລວມທັງສາຍທາງຫລວງ, ຂົວ ແລະ ສະໜາມບິນກຳລັງມີການ ຂະຫຍາຍຕົວໃນ ສປປ ລາວ ກໍ່ຕາມ ແຕ່ການເດີນເຮືອສາກົນກໍ່ຍັງປະສົບຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ. ມີເສັ້ນ ທາງລົດໄຟຍາວ 3.5 ກິໂລແມັດ ເປັນການຂະຫຍາຍເຄືອຂ່າຍທາງລົດໄຟຂອງໄທຜ່ານຂວ້າມຂົວ ມິດຕະພາບໄທ-ລາວ ໄປສູ່ ສປປລາວ. ການຂະຫຍາຍເສັ້ນທາງລົດໄຟທີ່ມີຄວາມຍາວ 12 ກິໂລແມັດ ໄປສູ່ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນຈະສຳເລັດລົງໃນອະນາຄົດອັນໃກ້ນີ້. ປະເທດມີເສັ້ນທາງສາຍສຳຄັນຍາວ 21,716 ກິໂລແມັດໃນນັ້ນມີ 9,673.5 ກິໂລແມັດໄດ້ປູຢາງແລ້ວ. ເສັ້ນທາງຫລວງສາຍໃໝ່ເຊື່ອມຕໍ່ ລາວບາວ ໃນຊາຍແດນຫວຽດນາມກັບແຂວງສະຫວັນນະເຂດ ໃນຖານະທີ່ເປັນເຂດເສດຖະກິດ ພິເສດເຂດໃໝ່ຫາກໍ່ໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນໃນເວລາໝໍ່ໆ ຜ່ານມາ. ເສັ້ນທາງສາຍນີ້ຍາວຢຽດຕັດຜ່ານ ປະເທດໄປສູ່ຂົວມິດຕະພາບທີສອງທີ່ຫາກໍ່ເປີດນຳໃຊ້ໃນໄລຍະໝໍ່ໆ ຜ່ານມາເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ໄປຍັງ ປະເທດໄທ ແລະ ເປັນຂົວຂວ້າມນ້ຳຂອງແຫ່ງທີ່ສາມ. ຂົວແຫ່ງທີໜື່ງແມ່ນຂົວມິດຕະພາບລາວ-ໄທ ໃກ້ກັບນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ແລະ ຂົວຂວ້າມນ້ຳຂອງແຫ່ງທີສອງແມ່ນຢູ່ປາກເຊ. ຂົວຂວ້າມນ້ຳຂອງ ອີກສີ່ແຫ່ງກຳລັງຢູ່ໃນຂັ້ນວາງແຜນການກໍ່ສ້າງ.
ໃນປະເທດມີສະໜາມບິນທັງໝົດຈຳນວນ 52 ແຫ່ງ ໃນນັ້ນ 9 ແຫ່ງແມ່ນໄດ້ປູທາງແລ່ນແລ້ວ. ນອກ ຈາກ ສະໜາມບິນສາກົນວັດໄຕໃນນະຄອນຫລວງວຽງຈັນແລ້ວ, ສາຍການບິນສາກົນບິນໂດຍກົງ ຈາກຫລວງພະບາງ ແລະ ປາກເຊໄປຍັງປະເທດ ເພື່ອນບ້ານແມ່ນໄດ້ເປີດນຳໃຊ້ແລ້ວ.
ສັງລວມແລ້ວ, ພູມມີປະເທດ ສປປ ລາວ ທີ່ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບທະເລ ແລະ ເປັນພື້ນທີ່ພູດອຍໂດຍ ປະຫວັດການແລ້ວມັນມີສ່ວນປະກອບຕໍ່ຈຸດທີ່ຕັ້ງອັນບໍ່ເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານເສດຖະກິດສັງຄົມໃນເຂດພາກພື້ນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເບິ່ງຄືວ່າການພັດທະນາໃນປະຈຸບັນໄດ້ຫັນປ່ຽນຂໍ້ເສຍທີ່ເປັນປະ ຫວັດການມານັ້ນໄປເປັນຂໍ້ດີ ຍ້ອນວ່າປະເທດນອນຢູ່ໃນໃຈກາງຂອງຜືນແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຂອງອາຊີອາ ຄະເນຊຶ່ງໝາຍຄວາມວ່າ ມັນສາມາດກາຍເປັນຈຸດສູນກາງຂອງການຄົມມະນາຄົມ, ຂົນສົ່ງ ແລະ ການບໍລິການ ສຳລັບທົ່ວເຂດພາກພື້ນ.
ເຂດພາກເໜືອສ່ວນໃຫຍ່ມີພູສູງຫຼາຍ. ພູເບ້ຍແມ່ນພູທີ່ສູງທີ່ສຸດໂດຍມີລະດັບຄວາມສູງເຖິງ 2,818 ແມັດເໜືອໜ້ານ້ຳທະເລໃນຂະນະທີ່ລະດັບຄວາມສູງສະເລັ່ຍໃນເຂດນີ້ແມ່ນມີປະມານ 1,500 ແມັດ. ພູຫລວງ (ສາຍພູອານາມ) ຍາວຢຽດຈາກພູພຽງພວນໄປຕາມຊາຍແດນຫວຽດນາມ ລົງໄປສູ່ຊາຍແດນ ປະເທດກຳປູເຈຍ. ໃນດ້ານເໜືອຂອງພາກກາງຂອງປະເທດມີພູພຽງຊຽງຂວາງ ຫຼື ທົ່ງໄຫຫີນທີ່ເປັນ ທົ່ງຫຍ້າກວ້າງຂວາງຫຼາຍກວ່າຈະເປັນທົ່ງພຽງແທ້ຈິງ. ຖ້ຳ ແລະ ຫີນປູນທີ່ເຊາະເຈື່ອນຈາກຍອດພູແມ່ນ ພົບເຫັນຢູ່ໃນຈຸດສູນກາງຂອງແຂວງບໍລິຄຳໄຊ ແລະ ຄຳມ່ວນໃນຂະນະທີ່ພູພຽງບໍລິເວນຢູ່ພາກໃຕ້ມີ ລະດັບຄວາມສູງປະມານ 1,100 ແມັດເໜືອໜ້ານ້ຳທະເລແມ່ນປົກຄຸມໄປດ້ວຍພື້ນທີ່ເປັນປ່າ ແລະ ດິນຝຸ່ນເໝາະແກ່ການເຮັດກະເສດສຸມ.
ພື້ນທີ່ທົ່ງພຽງອັນກວ້າງໃຫຍ່ໄພສານແຫ່ງດຽວຍາວຢຽດຕາມແຄມແມ່ນ້ຳຂອງດ້ານຕາເວັນອອກມີ ຄວາມຍາວເຖິງ 1,835 ກິໂລແມັດ ໄຫລຜ່ານປະເທດແຕ່ເໜືອເຖິງໃຕ້ເປັນພື້ນທີ່ໆ ມີການປ່ຽນແປງ ສຳຄັນໃນດ້ານທິດທາງ. ສາຂາແມ່ນ້ຳຂອງໂດຍທົ່ວໄປແມ່ນໄຫລຈາກທິດຕາເວັນອອກສ່ຽງເໜືອໄປ ຫາທິດຕາເວັນຕົກສ່ຽງໃຕ້ໃນຂະນະທີ່ນ້ຳມ້າແມ່ນໄຫລໄປໃນທາງທິດກົງກັນຂ້າມຂອງທິດຕາເວັນຕົກ ສ່ຽງເໜືອໄປຫາທິດຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້. ເສັ້ນທາງນ້ຳທີ່ສາມາດເດີນເຮືອໃນແມ່ນ້ຳຂອງ ແລະ ສາຂາ ແມ່ນ້ຳຂອງໄດ້ໃນຂັ້ນພື້ນຖານແມ່ນມີຄວາມຍາວປະມານ 4,587 ກິໂລແມັດ, ແຕ່ວ່າຄວາມແຕກຕ່າງ ຂອງລະດັບໜ້າດິນລະຫວ່າງທົ່ງຮາບລຽບຕາມແລວແມ່ນ້ຳຂອງເຮັດໃຫ້ການເດີນເຮືອມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ. ແກ້ງເຂັມມະລາດຢູ່ພາກໃຕ້ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ ລວມທັງຄອນພະເພັງ ຢູ່ແຂວງຈຳປາສັກ ເຮັດໃຫ້ມີຂໍ້ຈຳກັດຫລາຍໃນການຂົນສົ່ງ.
ເຖິງແມ່ນວ່າລະບົບການຂົນສົ່ງ ລວມທັງສາຍທາງຫລວງ, ຂົວ ແລະ ສະໜາມບິນກຳລັງມີການ ຂະຫຍາຍຕົວໃນ ສປປ ລາວ ກໍ່ຕາມ ແຕ່ການເດີນເຮືອສາກົນກໍ່ຍັງປະສົບຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ. ມີເສັ້ນ ທາງລົດໄຟຍາວ 3.5 ກິໂລແມັດ ເປັນການຂະຫຍາຍເຄືອຂ່າຍທາງລົດໄຟຂອງໄທຜ່ານຂວ້າມຂົວ ມິດຕະພາບໄທ-ລາວ ໄປສູ່ ສປປລາວ. ການຂະຫຍາຍເສັ້ນທາງລົດໄຟທີ່ມີຄວາມຍາວ 12 ກິໂລແມັດ ໄປສູ່ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນຈະສຳເລັດລົງໃນອະນາຄົດອັນໃກ້ນີ້. ປະເທດມີເສັ້ນທາງສາຍສຳຄັນຍາວ 21,716 ກິໂລແມັດໃນນັ້ນມີ 9,673.5 ກິໂລແມັດໄດ້ປູຢາງແລ້ວ. ເສັ້ນທາງຫລວງສາຍໃໝ່ເຊື່ອມຕໍ່ ລາວບາວ ໃນຊາຍແດນຫວຽດນາມກັບແຂວງສະຫວັນນະເຂດ ໃນຖານະທີ່ເປັນເຂດເສດຖະກິດ ພິເສດເຂດໃໝ່ຫາກໍ່ໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນໃນເວລາໝໍ່ໆ ຜ່ານມາ. ເສັ້ນທາງສາຍນີ້ຍາວຢຽດຕັດຜ່ານ ປະເທດໄປສູ່ຂົວມິດຕະພາບທີສອງທີ່ຫາກໍ່ເປີດນຳໃຊ້ໃນໄລຍະໝໍ່ໆ ຜ່ານມາເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ໄປຍັງ ປະເທດໄທ ແລະ ເປັນຂົວຂວ້າມນ້ຳຂອງແຫ່ງທີ່ສາມ. ຂົວແຫ່ງທີໜື່ງແມ່ນຂົວມິດຕະພາບລາວ-ໄທ ໃກ້ກັບນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ແລະ ຂົວຂວ້າມນ້ຳຂອງແຫ່ງທີສອງແມ່ນຢູ່ປາກເຊ. ຂົວຂວ້າມນ້ຳຂອງ ອີກສີ່ແຫ່ງກຳລັງຢູ່ໃນຂັ້ນວາງແຜນການກໍ່ສ້າງ.
ໃນປະເທດມີສະໜາມບິນທັງໝົດຈຳນວນ 52 ແຫ່ງ ໃນນັ້ນ 9 ແຫ່ງແມ່ນໄດ້ປູທາງແລ່ນແລ້ວ. ນອກ ຈາກ ສະໜາມບິນສາກົນວັດໄຕໃນນະຄອນຫລວງວຽງຈັນແລ້ວ, ສາຍການບິນສາກົນບິນໂດຍກົງ ຈາກຫລວງພະບາງ ແລະ ປາກເຊໄປຍັງປະເທດ ເພື່ອນບ້ານແມ່ນໄດ້ເປີດນຳໃຊ້ແລ້ວ.
ສັງລວມແລ້ວ, ພູມມີປະເທດ ສປປ ລາວ ທີ່ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບທະເລ ແລະ ເປັນພື້ນທີ່ພູດອຍໂດຍ ປະຫວັດການແລ້ວມັນມີສ່ວນປະກອບຕໍ່ຈຸດທີ່ຕັ້ງອັນບໍ່ເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານເສດຖະກິດສັງຄົມໃນເຂດພາກພື້ນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເບິ່ງຄືວ່າການພັດທະນາໃນປະຈຸບັນໄດ້ຫັນປ່ຽນຂໍ້ເສຍທີ່ເປັນປະ ຫວັດການມານັ້ນໄປເປັນຂໍ້ດີ ຍ້ອນວ່າປະເທດນອນຢູ່ໃນໃຈກາງຂອງຜືນແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຂອງອາຊີອາ ຄະເນຊຶ່ງໝາຍຄວາມວ່າ ມັນສາມາດກາຍເປັນຈຸດສູນກາງຂອງການຄົມມະນາຄົມ, ຂົນສົ່ງ ແລະ ການບໍລິການ ສຳລັບທົ່ວເຂດພາກພື້ນ.
ຖ້າຫາກທ່ານຕ້ອງການແຜນທີ່ ທີ່ມີ
ຄວາມລະອຽດສູງ, ກະລຸນາດາວໂຫຼດຈາກ PDF